China: Chengdu, Beijing en the great wall.

Chengdu.
In de grootste stad van de Sichuan provincie, kwamen wij eigenlijk maar met één reden; panda's! Dus nadat we een dag Chinese tempels en parken hadden bezocht, gingen we een ochtend naar de 'Panda breeding and research centre'. Dit natuurpark ligt net buiten de stad en is het onderkomen van tientallen panda's van de 1000 panda's die op de wereld leven. Het is helemaal ingericht naar de natuurlijke habitat van de panda met bamboo paden en jungle natuur, alsof we even aan de smog in de stad konden ontsnappen. De panda's worden goed verzorgd en hebben alle ruimte, ze lijken de toeristen niet eens op te merken. Dit zagen we meteen bij de eerste panda die we zagen. Een grote fluffy beer die languit met z'n benen wijd tussen de bambootakjes op bamboo zat te kauwen, waarvan ze zo'n 40kg per dag eten. Zonder enig besef dat hij bezoek had. De andere panda's hadden dit evenmin; slapen en luieren in de meest slome en onmogelijke posities, uitgebreid hun komt krabben voor het hek en in de meest luie posities eten. Wij waren meteen fan van de zwart-witte beren met hun kleine oortjes en kraaloogjes. Wat ze nog leuker maakte, waren de kleintjes. De 5 ondeugende pups waren met elkaar aan het stoeien en spelen toen wij aankwamen. Eentje zat, opgevouwen tussen dunne takken, te slapen in een boom. Een ander was het hier niet mee eens en trok de slaper met veel slome duikelingen en trucs uit de boom. Hilarisch voor de toeristen en de kleintjes leken de aandacht allemaal prima te vinden. Dit was voor ons zeker het hoogtepunt. Toen het uur van de tourgroepen was aangebroken en de panda's een stuk minder op hun gemak leken met de drukte, was het voor ons tijd om te gaan.
Onze dagen Chengdu sloten we af met een avondje uit eten bij een hotpot restaurant. De regio staat bekend om het pittige eten en dan vooral de spicy hotpot. Tussen de tafels met zuipende, rokende, smakkende en luid pratende Chinezen, kregen we een tafel met onze eigen hotpot. Dit is een grote pan vettige spicy soep, waarin vlees en groentes gaar gekookt worden. Elke hap is vet en heel erg spicy, waardoor we af en toe even moesten bijkomen van het eten. Gelukkig was er genoeg te zien bij de tafels naast ons. In de Chinese cultuur wordt het niet geaccepteerd wanneer je een gift afslaat, ook niet als een ander je rekening wil betalen. Dit zorgt soms voor heftige ruzies over wie er mag betalen, en iedereen in het restaurant mag hiervan meegenieten. Dit maakte voor ons de Chinese hotpot ervaring compleet, maar onze magen moesten flink bijkomen van het eten.
Met de trein vertrokken we vanuit Chengdu naar Beijing, een tocht van 28 uur. De langste (en laatste) treinrit van onze reis.

Beijing.
De hoofdstad van China is groot, heel erg groot. Er wonen zo'n 18.5 miljoen mensen, maar toch voelde het niet aan als een drukke stad. Alles is wijd opgezet en goed georganiseerd, waardoor het niet chaotisch en druk overkomt. We konden onmogelijk aan de Chinese toeristen ontsnappen wegens nationale feestdagen in de periode dat we Beijing bezochten, dus we zagen zeker ook de drukte in de stad. De ouderwetse wijken (ofwel Hutong) van Beijing en rondom de originele klokkentorens van de drum- en belltower barstte van de toeristen. In hutong konden we desondanks nog ervaren hoe de laagbouw en de smalle straatjes van de volkswijken 30 jaar geleden is geweest (moeders als betrouwbare bron). We bezochten het zomerpaleis van de verschillende dynastieën die er regeerden in de periode van 1100~1800. Het zomerpaleis diende als ontsnapping aan de hitte van de stad in de zomer. Het park is tegenwoordig een toeristische park met mooie wandelpaden, pagodas, tempels en het Kunming meer waar honderden bootjes op varen. Voor ons was wederom de grootste attractie de Chinezen zelf. De andere toeristentrekker is de 'verboden stad', welke midden in het centrum van Beijing ligt. Deze 'stad' is eigenlijk het grootste paleis ter wereld, dat 500 jaar lang verboden toegang was. Op de dag dat wij erheen gingen was het onverwacht gesloten. Verboden toegang in de verboden stad. Jammer, maar vanaf het Jingshan park, dat speciaal voor de feng shui van het paleis werd aangelegd, hadden we een mooi uitzicht over het complex. Sightseeing Beijing sloten we af met het Tiananmen square, ofwel plein van de hemelse vrede. Het grootste en tevens super beveiligde plein (op elke m2 een bewaker of politie en overal camera's) van 440000m2 ligt voor de verboden stad. Het werd voorheen gebruikt om marsen te houden maar er is ook veel oproer geweest, vandaar de (overdreven) bewaking. Beijing was een fijne stad om ons avontuur in China mee te eindgen, maar niet voordat we de Chinese muur hadden bezocht.

The Great Wall
Op mijn 25ste verjaardag hadden we één van de gaafste ervaringen van onze reis: een bezoek aan the great wall of China! We vertrokken vanuit Beijing, waar al honderden mensen in de rij stonden voor de bus naar Mutianyu. Mutianyu is samen met Badaling het toeristische gedeelte van de muur. Zoals altijd, namen wij een andere route naar de ongerestaureerde muur bij Jiankou. Dit gedeelte 'wild wall' ligt een stukje verder dan Mutianyu en na flink onderhandelen hadden we een taxi naar Xizhazi. Vanaf dit kleine dorp wandelden we een smal pad omhoog, terwijl we de muur steeds dichterbij zagen komen. Na een flinke klim waren we er dan echt: de Chinese muur! Het uitzicht was meteen super, over de immer groene bergtoppen loopt de muur tot aan de horizon, met af en toe een klein dorp in een dal. Een onbeschrijfelijk uitzicht. We liepen het overgrote deel van de 10km tot aan Mutianyu over ongereataureerde muur, wat zeker een uitdaging was. Zeker het stuk naar het hoogste punt van de Jiankou muur (1029m) was erg stijl en enkel houvast aan de muur. De muur loopt tussen wachttorens, waaruit we telkens een nieuw mooi uitzicht hadden. Vanaf Mutianyu is de muur gerestaureerd en meer begaanbaar voor de toeristen, maar nog steeds mooi om te zien hoe het over de bergtoppen lijkt te golven. Een (verjaar)dag om nooit te vergeten!

China facts:
- Alle Chinese steden barsten van de brommertjes. Je hoort ze echter niet want het zijn allemaal e-bikes! Van hello-Kitty tot stoere motoren, alles is elektrisch.
- De Chinese vertalingen naar het Engels zijn soms hilarisch. Ze lijken maar wat op te schrijven (zoals; forbids fo spif everywnere) en dit boeit ze ook niet. Wel erg leuk is het om in een restaurant de meest grappige vertaling te kiezen.
- De Chinezen hebben soms hele andere gewoontes die wij in ons landje als totaal onbeschoft zouden zien. Ten eerste maken de Chinezen geluid, veel geluid. Tijdens het eten is het normaal om luid en met open mond te smakken. Op straat wordt er gespuugd en velen hebben de gewoonte op hun keel hard leeg te gorgelen. Roken kan ook overal en áltijd. Het grappigste is dat ze overal voordringen en de meest oude vrouwtjes je soms hard een elleboogje kunnen geven.
- Vroeger zou het begrip privacy niet hebben bestaan in de Chinese taal (mandarijn). Dit is overduidelijk nog te zien in de openbare toiletten. Geen hokjes maar lage schotten tussen de hurkwc's. Dit in combinatie met wc's tegenover elkaar, één afvoer voor alle wc's en rijen vrouwen die je aanstaren terwijl je gehurkt staat. Even uit de comfort zone en totaal geen privacy.
- De selfie stick. Het meest narcistische werktuig van deze generatie. De Chinezen houden ervan en maken de meest schaamteloze selfies.

Boven al deze vreemde en vaak grappige dingen hebben we een super indruk van China en is het een land waar nog zoveel te zien en beleven is. Een land om terug te keren.

Now, we're back in Europe and loving it!

Veel liefs,
Lando & Lisa