Nicaragua

De veiligste plek van Centraal Amerika, 20+ vulkanen, enorme meren en de vriendelijkste mensen die wij tot nog toe hebben ontmoet; we zijn in Nicaragua! Lees hier onze ervaringen met dit prachtige land.

Samenvatting/route
Wij kwamen Nicaragua binnen via Guasaule en direct werden wij vanuit alle hoeken aangevlogen door een twintigtal bicitaxi chauffeurs, geldwisselaars en andere scammers. Helaas, die scams lukken niet en wij lopen de grens over. Aangekomen bij de immigratie volgde de volgende scam; te veel betalen om het land binnen te komen. Het lukte helaas niet om hier onder uit te komen, zelfs dreigen met bellen naar de Nederlandse ambassade werkte dit keer niet. Na de immigratie pakten wij voor het eerst de lokale chickenbusses, wat een heerlijke ervaring. Denk lijn 12 in Utrecht op een maandagmorgen plus spelende kinderen, harde muziek, verkopers (van werkelijk alles!) en beesten zoals varkens en natuurlijk; kippen. De bus bracht ons naar Chinandega, niet een plaats om lang te blijven, maar we hadden een goede nachtrust nodig. De volgende ochtend vertrokken we naar het noorden richting Padre Ramos, een klein vissersdorpje aan de zee. Hier bleek echter geen accommodatie te zijn dus besloten we te liften naar het dichtsbijzijnde dorp, Jiquilillo. Hier was wel accommodatie, maar dit was een soort basic resort/camping voor surfers. Al was het aan de duurdere kant, we hebben er een goed verblijf gehad. Prachtige kustlijn en een geweldige zonsondergang. Onze volgende bestemming werd León, een oud koloniale stad waar de 'gringo trail' weer start na een abrupt eind te hebben gehad in Antigua (Guatemala). En gringo's waren er, allemaal op de zelfde plek wel te verstaan. Hun doel; volcanoboarding. Oorspronkelijk was dit ook een doel van ons, maar na het zien van hoe uitgemolken deze tour is verdween het verlangen. We besloten bij de touragent dat we hen niet meer nodig hebben, wij doen het voortaan zelf. De volgende ochtend vertrokken wij vroeg richting het busstation met het doel een bus te pakken die dicht langs een vulkaan kwam. Bingo, er vertrok een bus die ons langs de hoofdweg af kon zetten vlakbij San Jacinto. Vanuit hier startte we onze hike naar de vulkaan Telica. Dit is een tocht die normaal in 2 dagen gelopen wordt, wij wilde het in één dag doen. Het kostte wat moeite (twee keer verkeerd gelopen, bloedheet en een flinke hoosbui) maar wat een hike! Prachtige natuur, een enorme krater en een bijna oneindig uitzicht. Na in totaal ruim 30km gelopen te hebben plus 1000 meter geklommen en gedaald te zijn gingen we liftend terug naar León, helemaal kapot, maar meer dan voldaan. In León verbleven wij nog een aantal dagen waarna we vertrokken naar Granada, een andere oud koloniale stad waarover de guidebooks en andere reizigers erg positief waren. Wij zagen echter (op wat mooie gebouwen na) een stad die zijn ziel al vele jaren geleden verkocht heeft aan het massatoerisme. Duur, opgezet en op de markt na amper een local te bekennen, jammer. We maakte een dagtrip naar Masaya en het kratermeer van Apoyo. Dit was een prima dag, maar minder boeiend dan gehoopt. Om onze Granada ervaring dan toch mooi af te sluiten maakte wij een plan om de Mombacho vulkaan zelfstandig te beklimmen, wij waren er helemaal klaar voor. Na een aantal uur slaap werd Lando echter wakker door een enorme jeuk over zijn hele lichaam; bedbugs, en niet een beetje ook. Na een halve dag besteed te hebben aan het verwijderen van deze beesten (zie kopje bedbugs) wilde wij niets liever dan Granada zo snel mogelijk verlaten. Guess what, laatste bus net gemist. Na nog een overnachting in een ander hostel vertrokken we dan eindelijk naar onze volgende bestemmig; Isla de Ometepe. Aangekomen bij de pier troffen wij een boot aan vol festivalgangers, whut, dit is Nicaragua toch? Er bleek een groot drie daags EDM festival te zijn op het eiland; magma fest. Erg verleidelijk, maar we lieten het voor wat het was. Wij kwamen voor de vulkanen en festivals zijn thuis toch beter. Na een goede nacht slaap in Finca Magdalena startte wij vroeg onze hike naar de top. Vrijwel direct werden we omringd door een groep howler monkeys en mooie vogels. Halverwege de hike slaat de natuur rap om, van loofbos kom je ineens in een cloudforrest en het beklimmen gaat een stuk langzamer door alle modder. Na een goede 4 uur stonden we aan het kratermeer, geen uitzicht door alle wolken, maar nummer twee was in de pocket. Op Ometepe verbleven wij nog een aantal dagen voordat we vertrokken naar San Juan del Sur. Hier hebben we kerst gevierd en genieten we nog wat van het strandleven.

Activiteiten en bezienswaardigheden
Nicaragua is een land rijk aan tal van bezichtigingen. Populair zijn de vulkanen (met name het boarden van de Cerro Negro), de koloniale steden Granada en León, het enorme meer met Isla de Ometepe en de Pasific coast waar goed gesurfd kan worden. Minder populair zijn de hooglanden en de Caribische kustlijn. De Corn Islands schijnen erg mooi en vooral ongerept te zijn, alleen kost het wel wat moeite om hier te komen en de prijzen zijn hoog.

Bevolking
Nicaraguanen/nica's zijn, ondanks dat ze vaak nors kijken, zeer vriendelijke mensen. Sterker nog, wij vinden ze het vriendelijkst en meest eerlijk van alle landen waar wij tot nog toe zijn geweest. Het is heel gewoon om hele gesprekken op straat of in de bus te voeren met een local, de trotse Nica's vertellen namelijk graag over hun land. Als wij ergens de weg vroegen, dan liep er geregeld iemand volledig met ons mee of kregen wij een zeer uitvoerige uitleg. Ook liften is geen probleem, de keren dat wij gelift hadden was het vrijwel meteen raak. Nica's zijn divers; er zijn duidelijke Spaanse afstammelingen, indiginous en diverse mixen hiervan, hiernaast is verschil in arm of rijk goed zichtbaar. De Nicaraguaanse mannen lijken het erg belangrijk te vinden om stoer over te komen bij van de vrouwen. Knipoogjes, kusgeluidjes en zo hard mogelijk toeteren is heel normaal zodra er een vrouw langs loopt, dit gaat echter altijd op een vriendelijke manier. Over het algemeen is de bevolking flink stevig en met name de oudere vrouwen zijn ronduit dik. Dit is een leuk contrast met de etalagepoppen hier, deze zijn namelijk super slank en hebben enorme bost- en bilimplantaten. Leuk om te zien is dat kledingdonatie vanuit de eerste wereld goed terecht komt in Nicaragua, zeker omdat weinig mensen Engels begrijpen en hier dus geniale combinaties uit voort kunnen komen. Enkele voorbeelden; een negroïde man met 'true white boy' op zijn veel te grote t-shirt, 'trauma heli team Oregon' bij de buschauffeur, een mega oversized 'bodybuilding.com' shirt bij een heel oud mannetje en een roze '(voorkant) nothing but a G.. (achterkant) Glee thang! Shorty' bij een lokale stoere boy.

De keuken
Een van de eerste dingen die opvallen als je Nicaragua binnen komt zijn de enorme suikerrietplantages. Niet veel later komen er vrouwen eten verkopen in de bus en dan wordt duidelijk waar al die suiker naar toe gaat. Vrijwel alles is hier mierzoet en ziet er glimmend chemisch uit. Naast veel zoete drankjes, snoepjes, cakejes en ander soortgelijk spul wordt er veel gefrituurd. Kip, plantains, vis en vlees, als het gefrituurd kan worden, dan wordt het hier gedaan. De basis van alle gerechten bestaat zoals gewoonlijk uit gallopinto (rijst met bonen) en tortillas. Deze gouden combinatie wordt al de gehele trip gebruikt en we moeten toegeven, we zijn hem nog niet zat.

Budget
Nicaragua was voor ons het goedkoopste land waar wij tot nog toe zijn geweest. Dit heeft deels te maken met hoeveel alles hier kost (ongeveer gelijk aan Guatemala), maar met name met de manier waarop wij gereisd hebben. Altijd de goedkoopste bussen en accommodatie, straatmaaltijden en de excursies zonder gids of organisatie. Gemiddeld betaalden wij voor een goede straatmaaltijd 2-3 euro, voor een eigen kamer 6-8 euro, een 2 uur durende chickenbus 0,80ct, een uur internet 0,34ct en voor onze hike naar Telica slechts 3,70 aan parkfee en vervoer voor ons beide, iets wat anders $80 had gekost. Steden als León en Granada kunnen flink in je budget hakken, zeker als je excursies bij een touragent maakt.

Veiligheid
Nicaragua claimt vol trots het veiligste land te zijn van Centraal Amerika en naar hetgeen wij gezien hebben geloven wij dat zeker. Op straat zijn vrijwel geen gewapende politiepatrouilles, huizen hebben veel minder bescherming/beveiliging en verhalen over overvallen hebben wij hier niet gehoord. Grote steden als Managua en Granada kennen hun slechtere wijken, maar zolang je daar niet te veel rondhangt loop je weinig risico. De Caribische kust schijnt een ander verhaal te zijn, hier zijn wij echter niet geweest dus kunnen hier geen oordeel over geven.

Bedbugs
Om deze beesten kort samen te vatten; dit zijn je ergste vijanden als reizigers. Bedbugs zijn kleine beestjes (zandkorrel tot halve rijstkorrel) die, soms in enorme hoeveelheden, in of om je bed leven en je snachts leegzuigen. Het prikken/bijten voel je niet, maar enkele uren later kan je flinke jeuk en mooie rode bulten verwachten. Een andere leuke eigenschap van bedbugs is dat je er moeilijk van af komt. Ze blijven zitten in je kleding en andere spullen, ze planten zich snel voort, plakken overal hun eitjes aan en zijn bijna niet te doden. Het enige dat je kan doen is ze vermoorden met een hoge temperatuur. Dus, daar gingen we; alle kleding en stoffen in de was, alle harde voorwepen afnemen met alcohol en het overige materiaal (tassen, schoenen, slaapzak, etc) in een luchtdichte zwarte vuilniszak en een aantal uur vol in de zon. Het kostte even wat moeite, maar we kwamen er wel van af. Het hostel leek het probleem niet zo te zien, toch gaven ze ons wel een flinke discount op het verblijf. Laten we hopen dat het bij deze ene keer blijft...

Hoogtepunt
Nicaragua heeft ons vele hoogtepunten gegeven; de kust bij Padre Ramos en Jiquilillo was prachtig, Isla de Ometepe was geweldig, de hikes waren onvergetelijk, maar het meest memorabele moment was onze eerste klim zonder gids naar de Telica vulkaan. Waar locals ons aangaven dat het pittig zou zijn om dit alleen te doen en dat de enige andere hikers zelfs met GPS uren verdwaald waren, deden wij het in één dag. Het was voor ons tevens een omslagpunt wat betreft de manier van reizen. Hordes toeristen liepen trots door de straten van León met het 'volcanoboarder' t-shirt of een 'skidrow' hemdje dat je in Utila kon kopen na het drinken van een zooi shotjes. Dit kan je ding zijn, maar op die manier willen wij niet reizen. Er valt zo veel meer te zien en doen door zelf dingen te ondernemen. Wat is het nut van een wereldreis als je altijd aangelijnd blijft en doet wat iedereen doet?

Vandaag maken wij de oversteek naar Costa Rica. We zijn heel benieuwd hoe we dit gaan vinden, want we hebben veel verschillende verhalen gehoord. Het zal in ieder geval een stuk duurder zijn waardoor we waarschijnlijk niet heel lang zullen blijven. In Granada hebben we wat mensen leren kennen waardoor we zijn uitgenodigd om te logeren, misschien dat dit het beginpunt zal zijn van het couchsurfen.

Goede jaarwisseling en stay tuned,
Lando en Lisa