Incredible India!
Door: Lisa
Blijf op de hoogte en volg Lando
20 December 2014 | India, Pololem
Hinduistische baba's in oranje gewaden en met dreadlocks in het haar. Voorbijscheurende, toeterende tuktuks. Vrouwen in felgekleurde sari's en rinkelende enkelbanden. Overal afval en de geur van verbrand plastic. Bellende fietsrickshaws. Mannen die gehurkt aan de kant van de weg plassen. Kinderen die spelen met hun vliegers. Huizen van plastic en bamboo. En koeien, overal koeien.
Welkom in India!
Na onze laatste dagen boeddhistische tempels bezoeken in Kathmandu, waren we klaar voor een nieuw avontuur. Samen met Lauren en Shaun uit Australië reisden we naar de grens van India. Bij de grens was geen grote controlepost, geen duidelijk kantoor voor de douane, geen hekken en rijen met mensen. Enkel een kleine ruimte waar onze paspoorten werden gestempeld tussen de chaos van ontelbare winkels en brullende vrachtwagens. De eerste dag in India was dus meteen hectisch. We werden in een jeep gepropt die ons over een donkere weg naar de stad reed vanwaar we de trein wilden nemen. De treinen waren echter vol en de stad is het grootste shithole waar we ooit zijn geweest. Chaotisch verkeer, overal afval, een stank van uitwerpselen en op het station lagen op elke meter de meest arme mensen te slapen. Alle hotels waren vol, de enige optie was een smerige dodgy kamer met een paar bedden. Een korte nacht waarin ik probeerde niet na te denken over de kakkerlakken en ratten en vroeg in de ochtend op de trein naar Varanasi. De trein was vervolgens een verademing. We hadden 2nd class sleeper, wat inhoud dat we een eigen bedje hadden in een wagon vol met Indiërs. Veel starende blikken, maar de ruimte om uitgerust in Varanasi aan te komen.
Varanasi.
Onze eerste stop in India was de heilige stad aan de Ganges rivier. Varanasi is een bijzonder interessante pelgrimsstad en was voor ons een geweldige eerste indruk van India. We vonden een rustig en cheap hotel vlakbij Assi ghat. Deze ghat (ofwel steile trappen die de rivier inlopen) ligt op een afstandje van de ceremoniële- en crematie ghats. Hoewel de Indiërs beweerden dat de lucht rond deze ghats helemaal zuiver is, waren we blij dat ons hostel niet in de wind stond van de verstikkende rook en rondzwervende zielen.
Het was prachtig om de Hinduistische religie te kunnen ervaren. Pelgrims vanuit heel India komen naar Varanasi om te baden in de Ganges, rituele ceremonies te bewonderen of hun geliefden een waardevolle crematie te geven. Daarnaast gaat het leven aan de rivier gewoon verder. Vanuit een bootje op de rivier bewonderden wij hoe er binnen 100 meter in hetzelfde water baby's worden gezegend, mensen zichzelf ritueel wassen, tanden poetsen, de (witte) was doen, afval dumpen en overledenen onderdompelen voordat ze op de brandstapels komen. 'The circle of life' wordt in Varanasi voor elke fase gevierd. Een man die het leven zeker viert vaart elke dag met zijn felverlichte disco roeiboot en luide Hindi muziek over de Ganges, why? Because, India.
Agra.
Een nachttrein bracht ons verder naar de stad van één van de zeven wereldwonderen: de Taj Mahal. Vanuit ons hostel hadden we prachtig uitzicht op het gebouw en konden we niet wachten om het te bezoeken. We hadden geluk, het bezoeken van de Taj Mahal was die dag gratis in verband met 'world heritage day'. We besteedden ons geld dus aan een gids, die ons net iets meer liet genieten van het verhaal achter de bouw van de Taj Mahal.
De Taj mahal is een mausoleum dat is gemaakt door een heerser, uit rouw voor de dood van zijn grootste geliefde. De man was zo vol verdriet dat hij marmer en verschillende semi-waardevolle stenen liet overbrengen vanuit de hele wereld. Het bouwwerk is totaal symmetrisch en er zitten zelfs details van optische illusie aan. De heerser besteedde er zoveel tijd en geld aan, dat het uiteindelijk zijn ondergang werd en hij het bouwwerk enkel nog kon bewonderen vanuit zijn gevangenis. Allemaal voor de bouw van de Taj Mahal, het gebouw dat gemaakt is uit liefde.
Terwijl wij het gebouw van alle kanten bewonderden, werden wij zelf ook van alle kanten bewonderd door starende en fotograferende Indiërs. We zochten dus een plek op uit de drukte en genoten van de zonsondergang op de Taj Mahal. Terwijl het licht zachter werd, liepen we naar buiten. Een laatste blik achterom deed lijken alsof het gebouw dichterbij kwam, alsof het ons niet wilde laten gaan. Dit laatste leek ook te gebeuren toen Lando ziek werd op de ochtend van vertrek. Er was ons eerder geadviseerd om niks te eten van hotels in Agra, omdat ze toeristen ziek maken zodat mensen langer blijven. We weten niet wat er in Lando's sap zat, maar het zorgde voor een helse treinrit op de vloer van de wc.
Jaipur.
Uren vertraging en een vervelende treinrit later, kwamen we aan in Jaipur. De 'roze' stad van Rajasthan is een centrale doorgang voor de regio, relatief duur en een chaotische plaats. Toen Lando was hersteld bezochten we de stad, die helemaal geen roze huizen bleek te hebben. We bezochten de Hawa Mahal, het huis van de vroegere harem, en de bazaar. Elke oranje (roze?) winkel aan de bazaar heeft verkopers die er alles aan doen om de aandacht te krijgen voor hun gekleurde sari's, sieraden en kamelenleren slippers. Een hectiek die we nog niet eerder ervaren hadden. In een motor rickshaw (het beste veroer in de steden) zien we het leven in de stad pas goed. De eerste verbazing is als we midden tussen het chaotische verkeer een karavaan olifanten zien lopen. Als we vervolgens een kameel tussen het verkeer door zien rennen en de rickshaws eromheen zien scheuren, is onze verbazing compleet. De andere verbazing is de hoeveelheid mensen die hier dicht op elkaar leven. Een grote hoeveelheid mensen, betekent in India armoede. De armoede van mensen die letterlijk van de straat leven is confronterend. Gezinnen die leven binnen de hekken van een rotonde in hun plastic huisjes. Ze lijken het voorbij scheurende verkeer, de uitlaatgassen en het lawaai niet op te merken. Dat er zoveel mensen kunnen leven met elkaar doet ons nadenken over de tolerantie die mensen hier ten opzichte van elkaar hebben. Een tolerantie waar wij in de westerse wereld van kunnen leren.
Jodhpur
Na de drukte van Jaipur, beviel de blauwe stad (ja, de huizen waren wel echt blauw) Jodhpur ons veel beter. Origineel waren enkel de huizen van de brahmins (de hoogste kaste) blauw, maar tegenwoordig is de meerderheid van de huizen felblauw geschilderd. Dit zagen we mooi terwijl we door de kleine straten van de binnenstad liepen, maar nog mooier vanaf het fort. Rajasthan staat bekend om de sprookjesachtige paleizen en forten, waarvan Jodhpur er een heeft die majestueus op een berg aan de rand van de stad staat.
Vanuit Jodhpur gingen wij samen met de Aussies op kamelentour in de Osian woestijn. We gingen zelf met de lokale bus naar een afgelegen dorp, waar het hele dorp leek te weten wie wij waren en waarvoor we kwamen. Nadat we een telefoontje hadden ontvangen via de lokale groenteboer (only happens in India), werden we verwelkomt door de kamelenman. De rust van het platteland en even ontsnappen aan de hectiek van de stad was precies wat we nodig hadden. Na een zonsondergang in de woestijn, aten we het voedsel van het land bij het gezin en sliepen we onder een heldere sterrenhemel. De volgende dag zagen we het leven van het gezin in voorbereiding op een nieuwe dag en was het voor ons weer tijd om terug te gaan naar Jodhpur. De diversiteit van het leven in India is enorm, van stad tot platteland en zelfs op elke hoek van de straat is een totaal ander leven te ontdekken.
Udaipur.
Met de sleeperbus (privé slaapcabine in mega luxe bus) reden we naar Udaipur, de laatste stad die we bezochten in Rajasthan. Terwijl we met de motorriskhaw door de straten reden, was het alsof we oordoppen in hadden, zoveel minder lawaai en chaos. De stad ligt aan een groot meer en heeft een paleis, waarvan zelfs een deel midden op het water lijkt te drijven. De stad is pas echt toeristisch geworden dankzij een James Bond film (Octopussy, 1983), die zich afspeelt in de binnenstad. We verbleven een aantal dagen in een hostel met geweldig uitzicht, aten gezond (we zijn tot aan Goa vegetariërs geweest) en ik begon elke dag met yoga. Vanaf hier namen we afscheid van de Australiërs, die al eerder verder gingen reizen.
Goa.
Na de stedentrip van de vorige weken, waren we klaar voor een nieuw deel van India; het strand van Goa. Na een treinreis van +/-32 uur, kwamen we aan in Panaji. Goa is vroeger een Portugese kolonie geweest en dit is nog steeds terug te vinden in de architectuur, de taal en het christelijke geloof in deze regio. We gingen vanuit Panaji snel verder naar het strandplaatsje Palolem in Zuid Goa. Palolem was voor ons paradijs: een roze hutje 30 meter van de zee, onder hoge kokosnootpalmen en het geluid van de golven bij het slapen gaan. Elke dag gezond eten, sporten, zonnen en zwemmen.
Oftewel heerlijk relaxen na de India madness in de steden.
De laatste dagen in Goa waren samen met Shaun, Lauren en ook Tyler (de Canadees waarmee we de Annapurna circuit liepen). Samen met vrienden, zon, zee en cocktails. De perfecte afsluiter van India. Na een lange busrit over de breedte van het subcontinent, naar Chennai, vlogen we naar onze volgende bestemming: Thailand. Hier gaan we samen met familie kerst vieren en voor een tijd niet reizen maar een huis weg van thuis vinden. Een nieuwe episode in onze reis!
Tot slot: India heeft ons geleerd over tolerantie van mensen ten opzichte van elkaar, de enorme afstanden die afgelegd worden tussen steden, de betekenis van armoede, samenleven met vele religies en vele gebruiken, persoonlijke ruimte en de uiteenlopende natuurgebieden. India, a world in one country!
We wensen iedereen alvast hele fijne feestdagen en een gelukkig begin van 2015!!
Best wishes! Lisa en Lando
Welkom in India!
Na onze laatste dagen boeddhistische tempels bezoeken in Kathmandu, waren we klaar voor een nieuw avontuur. Samen met Lauren en Shaun uit Australië reisden we naar de grens van India. Bij de grens was geen grote controlepost, geen duidelijk kantoor voor de douane, geen hekken en rijen met mensen. Enkel een kleine ruimte waar onze paspoorten werden gestempeld tussen de chaos van ontelbare winkels en brullende vrachtwagens. De eerste dag in India was dus meteen hectisch. We werden in een jeep gepropt die ons over een donkere weg naar de stad reed vanwaar we de trein wilden nemen. De treinen waren echter vol en de stad is het grootste shithole waar we ooit zijn geweest. Chaotisch verkeer, overal afval, een stank van uitwerpselen en op het station lagen op elke meter de meest arme mensen te slapen. Alle hotels waren vol, de enige optie was een smerige dodgy kamer met een paar bedden. Een korte nacht waarin ik probeerde niet na te denken over de kakkerlakken en ratten en vroeg in de ochtend op de trein naar Varanasi. De trein was vervolgens een verademing. We hadden 2nd class sleeper, wat inhoud dat we een eigen bedje hadden in een wagon vol met Indiërs. Veel starende blikken, maar de ruimte om uitgerust in Varanasi aan te komen.
Varanasi.
Onze eerste stop in India was de heilige stad aan de Ganges rivier. Varanasi is een bijzonder interessante pelgrimsstad en was voor ons een geweldige eerste indruk van India. We vonden een rustig en cheap hotel vlakbij Assi ghat. Deze ghat (ofwel steile trappen die de rivier inlopen) ligt op een afstandje van de ceremoniële- en crematie ghats. Hoewel de Indiërs beweerden dat de lucht rond deze ghats helemaal zuiver is, waren we blij dat ons hostel niet in de wind stond van de verstikkende rook en rondzwervende zielen.
Het was prachtig om de Hinduistische religie te kunnen ervaren. Pelgrims vanuit heel India komen naar Varanasi om te baden in de Ganges, rituele ceremonies te bewonderen of hun geliefden een waardevolle crematie te geven. Daarnaast gaat het leven aan de rivier gewoon verder. Vanuit een bootje op de rivier bewonderden wij hoe er binnen 100 meter in hetzelfde water baby's worden gezegend, mensen zichzelf ritueel wassen, tanden poetsen, de (witte) was doen, afval dumpen en overledenen onderdompelen voordat ze op de brandstapels komen. 'The circle of life' wordt in Varanasi voor elke fase gevierd. Een man die het leven zeker viert vaart elke dag met zijn felverlichte disco roeiboot en luide Hindi muziek over de Ganges, why? Because, India.
Agra.
Een nachttrein bracht ons verder naar de stad van één van de zeven wereldwonderen: de Taj Mahal. Vanuit ons hostel hadden we prachtig uitzicht op het gebouw en konden we niet wachten om het te bezoeken. We hadden geluk, het bezoeken van de Taj Mahal was die dag gratis in verband met 'world heritage day'. We besteedden ons geld dus aan een gids, die ons net iets meer liet genieten van het verhaal achter de bouw van de Taj Mahal.
De Taj mahal is een mausoleum dat is gemaakt door een heerser, uit rouw voor de dood van zijn grootste geliefde. De man was zo vol verdriet dat hij marmer en verschillende semi-waardevolle stenen liet overbrengen vanuit de hele wereld. Het bouwwerk is totaal symmetrisch en er zitten zelfs details van optische illusie aan. De heerser besteedde er zoveel tijd en geld aan, dat het uiteindelijk zijn ondergang werd en hij het bouwwerk enkel nog kon bewonderen vanuit zijn gevangenis. Allemaal voor de bouw van de Taj Mahal, het gebouw dat gemaakt is uit liefde.
Terwijl wij het gebouw van alle kanten bewonderden, werden wij zelf ook van alle kanten bewonderd door starende en fotograferende Indiërs. We zochten dus een plek op uit de drukte en genoten van de zonsondergang op de Taj Mahal. Terwijl het licht zachter werd, liepen we naar buiten. Een laatste blik achterom deed lijken alsof het gebouw dichterbij kwam, alsof het ons niet wilde laten gaan. Dit laatste leek ook te gebeuren toen Lando ziek werd op de ochtend van vertrek. Er was ons eerder geadviseerd om niks te eten van hotels in Agra, omdat ze toeristen ziek maken zodat mensen langer blijven. We weten niet wat er in Lando's sap zat, maar het zorgde voor een helse treinrit op de vloer van de wc.
Jaipur.
Uren vertraging en een vervelende treinrit later, kwamen we aan in Jaipur. De 'roze' stad van Rajasthan is een centrale doorgang voor de regio, relatief duur en een chaotische plaats. Toen Lando was hersteld bezochten we de stad, die helemaal geen roze huizen bleek te hebben. We bezochten de Hawa Mahal, het huis van de vroegere harem, en de bazaar. Elke oranje (roze?) winkel aan de bazaar heeft verkopers die er alles aan doen om de aandacht te krijgen voor hun gekleurde sari's, sieraden en kamelenleren slippers. Een hectiek die we nog niet eerder ervaren hadden. In een motor rickshaw (het beste veroer in de steden) zien we het leven in de stad pas goed. De eerste verbazing is als we midden tussen het chaotische verkeer een karavaan olifanten zien lopen. Als we vervolgens een kameel tussen het verkeer door zien rennen en de rickshaws eromheen zien scheuren, is onze verbazing compleet. De andere verbazing is de hoeveelheid mensen die hier dicht op elkaar leven. Een grote hoeveelheid mensen, betekent in India armoede. De armoede van mensen die letterlijk van de straat leven is confronterend. Gezinnen die leven binnen de hekken van een rotonde in hun plastic huisjes. Ze lijken het voorbij scheurende verkeer, de uitlaatgassen en het lawaai niet op te merken. Dat er zoveel mensen kunnen leven met elkaar doet ons nadenken over de tolerantie die mensen hier ten opzichte van elkaar hebben. Een tolerantie waar wij in de westerse wereld van kunnen leren.
Jodhpur
Na de drukte van Jaipur, beviel de blauwe stad (ja, de huizen waren wel echt blauw) Jodhpur ons veel beter. Origineel waren enkel de huizen van de brahmins (de hoogste kaste) blauw, maar tegenwoordig is de meerderheid van de huizen felblauw geschilderd. Dit zagen we mooi terwijl we door de kleine straten van de binnenstad liepen, maar nog mooier vanaf het fort. Rajasthan staat bekend om de sprookjesachtige paleizen en forten, waarvan Jodhpur er een heeft die majestueus op een berg aan de rand van de stad staat.
Vanuit Jodhpur gingen wij samen met de Aussies op kamelentour in de Osian woestijn. We gingen zelf met de lokale bus naar een afgelegen dorp, waar het hele dorp leek te weten wie wij waren en waarvoor we kwamen. Nadat we een telefoontje hadden ontvangen via de lokale groenteboer (only happens in India), werden we verwelkomt door de kamelenman. De rust van het platteland en even ontsnappen aan de hectiek van de stad was precies wat we nodig hadden. Na een zonsondergang in de woestijn, aten we het voedsel van het land bij het gezin en sliepen we onder een heldere sterrenhemel. De volgende dag zagen we het leven van het gezin in voorbereiding op een nieuwe dag en was het voor ons weer tijd om terug te gaan naar Jodhpur. De diversiteit van het leven in India is enorm, van stad tot platteland en zelfs op elke hoek van de straat is een totaal ander leven te ontdekken.
Udaipur.
Met de sleeperbus (privé slaapcabine in mega luxe bus) reden we naar Udaipur, de laatste stad die we bezochten in Rajasthan. Terwijl we met de motorriskhaw door de straten reden, was het alsof we oordoppen in hadden, zoveel minder lawaai en chaos. De stad ligt aan een groot meer en heeft een paleis, waarvan zelfs een deel midden op het water lijkt te drijven. De stad is pas echt toeristisch geworden dankzij een James Bond film (Octopussy, 1983), die zich afspeelt in de binnenstad. We verbleven een aantal dagen in een hostel met geweldig uitzicht, aten gezond (we zijn tot aan Goa vegetariërs geweest) en ik begon elke dag met yoga. Vanaf hier namen we afscheid van de Australiërs, die al eerder verder gingen reizen.
Goa.
Na de stedentrip van de vorige weken, waren we klaar voor een nieuw deel van India; het strand van Goa. Na een treinreis van +/-32 uur, kwamen we aan in Panaji. Goa is vroeger een Portugese kolonie geweest en dit is nog steeds terug te vinden in de architectuur, de taal en het christelijke geloof in deze regio. We gingen vanuit Panaji snel verder naar het strandplaatsje Palolem in Zuid Goa. Palolem was voor ons paradijs: een roze hutje 30 meter van de zee, onder hoge kokosnootpalmen en het geluid van de golven bij het slapen gaan. Elke dag gezond eten, sporten, zonnen en zwemmen.
Oftewel heerlijk relaxen na de India madness in de steden.
De laatste dagen in Goa waren samen met Shaun, Lauren en ook Tyler (de Canadees waarmee we de Annapurna circuit liepen). Samen met vrienden, zon, zee en cocktails. De perfecte afsluiter van India. Na een lange busrit over de breedte van het subcontinent, naar Chennai, vlogen we naar onze volgende bestemming: Thailand. Hier gaan we samen met familie kerst vieren en voor een tijd niet reizen maar een huis weg van thuis vinden. Een nieuwe episode in onze reis!
Tot slot: India heeft ons geleerd over tolerantie van mensen ten opzichte van elkaar, de enorme afstanden die afgelegd worden tussen steden, de betekenis van armoede, samenleven met vele religies en vele gebruiken, persoonlijke ruimte en de uiteenlopende natuurgebieden. India, a world in one country!
We wensen iedereen alvast hele fijne feestdagen en een gelukkig begin van 2015!!
Best wishes! Lisa en Lando
-
20 December 2014 - 22:03
Miranda:
Fijne, liefdevolle feestdagen gewenst 'en famille'. xM -
21 December 2014 - 01:27
Jaco :
Prachtige beschrijving Lisa van het vervolg van jullie avontuur.
Jullie zijn ook een goed schrijvers duo aan het worden.
Happy family time. Xxx
-
21 December 2014 - 16:40
Netty:
Je weet, dat die wereld, waarin jullie rondreizen echt is, misschien wel echter dan de onze, maar het is ook onwerkelijk.
Ik heb bewondering voor jullie manier van leven, incasseringsvermogen en gave om te genieten!
fijne kerstdagen en laat je maar even verwennen, Netty. -
21 December 2014 - 16:53
Ruben:
Mooi! Heel bijzonder en leip land lijkt me. En nu lekker genieten in Thailand! -
23 December 2014 - 21:43
Megan:
Ik sluit me helemaal aan bij Jaco, echt heel mooi geschreven Lisa! -
23 December 2014 - 23:32
Bonnita:
Mooi geschreven Lisa, wat een verhaal weer, en blij dat jullie een beetje bij konden komen in Goa, dat was wel even nodig. En nu...even heerlijk met familie kerst vieren, geniet van elkaar! Dikke kus -
24 December 2014 - 11:22
Frans:
Prachtig om te lezen en zeer herkenbaar. Sommige stukken deden me denken aan India 1974 toen ik er voor het eerst was met Jan. Wel een gemiste kans dat jullie niet naar Jaisalmer gegaan zijn. Een goede voortzetting van jullie reis gewenst. Groeten van Frans van Kempen. -
25 December 2014 - 00:23
Birgit:
Wederom bijzonder belevenissen. Fijne kerstdagen met elkaar, geniet ervan. XX -
11 Januari 2015 - 13:32
Mom:
Hee wereldreizigers! Mooi verslag Lisa!
Ik wil er alleen aan toevoegen dat vlgs mij die tolerantie veel schijn is voorkomende vanuit een kastenstelsel welke officieel niet meer bestaat!! Ik vind het schrijnende samenleving!
Wij zijn in de gelukkige omstandigheid geweest samen een relaxte tijd te hebben op Koh Chang met Kerst!! Bedankt met z'n allen!!
Nu zijn jullie al weer op pad voor het volgende avontuur:Myanmar. Enjoy!
-
19 Januari 2015 - 09:16
Kiki:
Bij het opruimen van mijn umc mail box het mailtje van Jaco gevonden met de link naar deze trip.Net het India verslag gelezen, wat een avontuur. Ga zeker jullie andere verslagen lezen.
Wens jullie in ieder geval een goede voortzetting van jullie trip en kijk uit naar de volgende verslagen.
Ayo Kiki -
03 Maart 2017 - 08:59
Stijn:
Ziek mooi & handig om terug te lezen. Wij zijn van plan om naar New Dehli, Jodhpur, Agra & valanassi te gaan! Daarna door naar de grens met Nepal en de tocht te doen die jullie gedaan hebben -
03 Maart 2017 - 10:08
Lando:
Ah geweldig Stijn, wordt ongetwijfeld super mooi. Noord van Varanassi, Gorakpur, was bizar. Treinstation daar zal ik nooit vergeten. Have fun en groetjes aan Anouk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
