Bulgarije

Voordat we beginnen over Bulgarije eerst even wat over onze vlucht van Sao Paulo naar Istanbul. De tickets hadden wij voor weinig geld kunnen kopen, slechts €350, dus veel bijzonders hadden wij niet verwacht. Daarbij kwam dat we 15 uur zouden moeten wachten op het vliegveld van Casablanca, niet erg, maar ook niet echt relaxt. De vlucht van Sao Paulo naar Casablanca begon echter goed, want onze CS host (Felipe), wilde ons midden in de nacht helemaal naar het vliegveld brengen. De vlucht daarna was prima; er waren amper passagiers dus ruimte genoeg voor iedereen en de maaltijden waren erg goed. Aangekomen in Casablanca besloten wij om samen met een Duitse gast een kopje thee te scoren in de stad, maar op het laatste moment veranderden we 'noodgedwongen' onze plannen. Wat bleek, Royal Air Maroc (onze nieuwe favoriete luchtvaartmaatschappij) biedt aan al haar gasten die langer dan 13 uur moeten wachten een gratis overnachting in een 4 sterren hotel aan... whut, serieus? Ja! En het wordt nog beter, alle maaltijden zijn onbeperkt en, je raadt het al, ook gratis! Dit was natuurlijk een feest voor alle reizigers die gezamenlijk de hele avond gegeten hebben en vierden dat we niet op een koude vloer, maar in mega luxe kamers sliepen. Bedankt Royal Air Maroc.

Aangekomen in Istanbul na wederom een prima vlucht kwamen we na 7 maanden weer in contact met de 'beschaafde Europeanen' die met ons in de rij voor een visum stonden te wachten. Duwen, trekken, voordringen, klagen en elkaar een beetje stom aan staan te gapen... really? Wat een beschamend volk zijn we soms toch ook..

Wanneer we het vliegveld uit liepen pakten we de bus naar Edirne, vonden een hotel, sliepen een goede nacht en begonnen de volgende ochtend met het liften naar Plovdiv. Na een onverwachts gratis ontbijt liepen we richting de snelweg en gingen de duimen omhoog. Pakweg 30 minuten later stopte er een Turkse vrachtwagenchauffeur die ons naar de Bulgaarse grens kon brengen. Deze grens, een belangrijke verbinding tussen het Europese en Aziatische continent, stond VOL met vrachtwagens en bussen. Zonder overdrijven stond er dik 4km per kant aan vrachtwagens zo goed als stil in een rij. Gelukkig had onze chauffeur hier schijt aan en reed zo ver mogelijk langs deze rij tot dat we door een agent gestopt werden en in de rij moesten. Wij stapten uit en liepen het laatste stuk. Vanaf daar was het een van de makkelijkste bordercrossings ooit.

Eenmaal in Bulgarije vonden we snel een nieuwe hitch; een Bulgaar die werkzaam was in Duitsland en dus Duits sprak (7e taal in 3 dagen..). De enige woorden van deze vrij norse man waren "honger?". "nee dank u". "ik, honger". Ok prima, we gingen dus naar een restaurantje. Hier werd een tafel voor 3 man opgedekt waarop wij reageerden dat wij niet hoefden en geen geld hadden. "Geen probleem, eet". Ok, prima, als je er op staat. Een aantal köftes en kebabshi's later veranderde onze hitch van nors naar enorm vriendelijk en kon de beste man niet stoppen met praten. Toen wij vertelden dat wij al ruim 7 maanden aan het reizen waren wist hij niet wat hij hoorde, zo iets had hij nog nooit gehoord en hij vond het prachtig. Hij wilde ons zo veel mogelijk helpen en leerde ons wat belangrijke woorden in het Bulgaars, bracht ons naar het centrum van Plovdiv en stond er op dat wij ruim €20,- aannamen om van te eten. Wauw, wat een man. Aangekomen in de stad vonden wij een klein hostel en liepen mee met een free walking tour. Deze ging langs het mooie oude centrum en gaf informatie over de geschiedenis van de stad en het land. Tijdens de tour kwamen we een leuk Nederlands gezin tegen die ons na de tour uitnodigde voor een etentje. Echt, waar hebben wij al deze goedheid aan verdiend? Na een gezellig etentje kwamen we terug in het hostel waar voor ons de rakia (lokale sterke drank) en wat gebakjes klaar stonden. De eigenaar had vernomen dat Lisa de dag erna jarig was en beloofde ons er een mooie dag van te maken.

Die dag veranderde in dagen. Plovdiv beviel ons erg goed. De stad is mooi, de mensen zijn vriendelijk, prijzen liggen vrij laag en het hostel voelde als een thuis. Na wat gezellige avonden met te veel rakia werden we door een stel van het hostel naar de snelweg gebracht. Hier gingen de duimen weer omhoog en vrij snel stopte er een Iraanse vrachtwagenchauffeur die ons naar Sofia kon brengen. Dit was onze eerste ervaring met een Iraniër en de verhalen over de Iraanse gastvrijheid blijken te kloppen. Vrijwel direct werden we uitgenodigd om hem in Tabriz te bezoeken en dat we later ook in Esfahan bij zijn dochter terecht konden. Het zou een hele eer zijn om ons te ontvangen. Wauw, wat konden we zeggen, geweldig!

Een paar uur en veel interessante gesprekken later kwamen we aan in Sofia, de hoofdstad van Bulgarije. Hier liepen we, hoe origineel, weer mee met een free walking tour die ons weer wat leerde over de stad. Wij raden deze wandeltochten trouwens echt aan iedereen aan. Ze komen in bijna iedere stad voor, zijn interessant, je leert mensen kennen, je ziet mooie plekken en ze zijn goedkoop (ja, wij geven fooitjes!).

Na een nacht in Sofia ging het liften weer verder richting Macedonië waar we een date hedden met Megan en Marlo, twee vrienden uit Schijndel. Maar, zoals het bij het liften wel eens heel erg goed kan, kan het ook tegenzitten. Na een veel te lange wandeltocht in de regen vonden we volledig doorweekt een man die ons naar Kyustendil kon brengen, althans, dat leek hij aan te geven. Achteraf bleek hij te bedoelen dat hij ons naar Dupnitsa kon brengen en dat het vanaf daar vrij makkelijk was om naar onze bestemming te liften, wrong. Na vrij wat tijd in dit godvergeten gat langs de weg te hebben gestaan vonden we eindelijk een ride naar Kyustendil. Vanaf hier was het nog maar een aantal km naar de grens van Macedonië. We vroegen wat locals de weg naar de westelijke uitgang van de stad en we werden helaas net de verkeerde kant op gestuurd. Na wederom een flink stuk lopen en een lange tijd wachten bekeken we onze kansen en we besloten het op te geven voor die dag, het was genoeg geweest en we waren het helemaal zat. Wel leerde het ons wat belangrijke lessen voor in de toekomst:

1. Zorg dat je altijd zeker weet waar je bent en waar je naartoe moet, gebruik een kaart en vertrouw niet blind op locals.
2. Laat je niet afzetten in het centrum als je daar niet moet zijn, probeer op de snelweg te blijven.
3. Als je vanuit een grote stad vertrekt, doe jezelf een plezier en gebruik het openbaar vervoer naar de rand van de stad (zeker als het regent...).
4. Als het niet helemaal duidelijk is waar iemand je heen kan brengen, wellicht is het dan beter om op een andere hitch te wachten. Wederom, gebruik een kaart.

Goede dagen en slechte dagen...

Morgen wordt het weer een goede dag.