Kirgizië: Tersky Ala-too

Kirgizië is niet een land waar je per toeval komt. Hier komen mensen met een reden en voor de meesten zijn dat de bergen. Onze eerste bestemming op dit gebied werd het stadje Karakol dat tussen het meer van Issyk-Köl en het Tersky Ala-too gebergte ligt. Dit slaperige en stoffige stadje heeft op het eerste oog niet veel te bieden, maar voor een doorgewinterde reiziger kan het alles hebben dat je zoekt. De stad is simpel en ziet er niet al te aantrekkelijk uit, locals zijn vriendelijk en nieuwschierig, toeristische voorzieningen zijn er (nog) amper en alles gaat er relaxt en wat onhandig. In Karakol is het heel normaal dat beesten overal los lopen, dat je tafel in een restaurant met golfplaten afgesloten is, dat jongeren hun auto's pimpen met houten planken, dat het internet er zomaar dagen lang uit kan liggen en dat wanneer je een bed in een hostel wilt, je gelijk de hele kamer voor jezelf krijgt. Al neemt het toerisme in Kirgizië de laatste jaren flink toe, het staat nog steeds in de beginfase. Scams en andere toeristencrap komt hier nog niet voor en dat maakt reizen hier heerlijk.

Ik dwaal af, we kwamen hier voor de bergen. Tijdens de rit van Bishkek naar Karakol kwamen wij al vrij snel aan bij de noordzijde van het enorme Issyk-köl meer. Vanaf hier werd het Ala-too bergmassief prachtig zichtbaar. 5k toppen als Djigit, Karakol Peak en Yeltsin Peak steken torenhoog boven de rest uit en schreeuwen het uit om beklommen te worden. De serieuze bergen slaan we voorlopig over, maar ooit zal het er van komen. Wij zouden ons deze keer richten op een aantal zelfstandige meerdaagse hikes door de valleien en enkele bergpasses. De eerste werd een vier dagen durende hike langs het Ala-kul meer en Altyn Arashan. We begonnen samen met een Australische meid de trek in de Karakol valley en kwamen na 7 uur aan op het Sirota kamp. De volgende dag klommen wij door naar het prachtige Ala-kul meer waar we een ijskoude nacht beleefden, maar een onvergetelijk mooi stukje natuur vrijwel voor onszelf hadden. Dag drie bracht ons over de 3860 meter hoge bergpas waar de eerder benoemde toppen wel heel dichtbij leken en het uitzicht fenomenaal was. Vervolgens daalden we ruim een kilometer af naar Altyn Arashan waar we voor een prikje gebruik konden maken van de 'natuurlijke' hot springs. Dit was erg welkom na drie dagen niets anders te hebben gedaan dan lopen en klimmen. Of je er schoner van werd? Waarschijnlijk niet aangezien dit voor iedereen de eerste wasbeurt in meerdere dagen was. Lekker was het in ieder geval wel. De laatste dag werd een relaxte wandeling met een groep van inmiddels 7 personen naar het dorpje Aksuu, vanuit waar we een busje terug naar Karakol namen. De eerste meerdaagse hike werd een feit en was een dik succes!

Natuurlijk konden we het hier niet bij laten zitten, dus besloten we na enkele dagen bijkomen in onze yurt (traditioneel Kirgizisch nomadenhuisje) om nog een hike te lopen. Ditmaal niet een uitgestippelde route, maar een zelf geïmproviseerde route vanuit het dorpje Kyzylsu naar de Jeti Oguz vallei en vervolgens tot vlak voor de voet van Yeltsin Peak. De hike was minder uitdagend dan de eerste, maar zeker net zo bijzonder. Vrijwel constant waren we omringd door de mooiste uitzichten, grote kuddes vee (met name paarden) en traditionele nomadendorpjes. 3 dagen lang genoten we weer van wat dit prachtige land te bieden heeft en van het gevoel dat je afgezonderd bent van de moderne wereld. Digitale 'verplichtingen' vervallen tijdens een trek en het leven wordt een stuk simpeler en echter. Dit is hoe het leven meer zou moeten zijn.

Na 7 dagen in de bergen te hebben gespendeerd werd het tijd om even bij te komen en wellicht zelfs een strandje te pakken. We kregen een tip om naar het dorpje Tamga te gaan ten zuiden van het Issyk-köl meer, maar uiteindelijk kwamen we met een Amerikaans stel aan op een Duits yurtenkamp ergens in de buurt van het dorpje Ton. Al was het leuk om de verhalen van onze nieuwe vrienden (zitten nu al in hun 6e reisjaar!) aan te horen, Ton had ons niet veel te bieden en we moesten snel door naar Bishkek om het visum van Uzbekistan op te halen. Althans, dat was het plan. Bishkek begint een beetje de stad van ongeluk en pech te worden voor ons. Niet alleen gaf het consulaat van Uzbekistan aan om over 5 dagen nog maar eens terug te komen, ook alle (goedkope) hostels zaten vol en onze kleding is in de wasserette nogal verkloot. Aangezien we de wet van Murphey maar eens flink moeten doorbreken verlaten we Bishkek morgen direct en gaan we alsnog een paar dagen strand pakken in Cholpon Ata aan de noordzijde an het Issyk-köl meer.

Verder gaat alles super. Kirgizië is een heerlijk land met een prachtige natuur waar we voorlopig nog een tijdje van zullen blijven genieten. Het plan om Tajikistan te bezoeken is inmiddels van de baan, dus we hebben alle tijd voor Kirgizië en Uzbekistan.

Later!

Lando en Lisa